The Goldwasser-Rannenberg-Wade Trio Blues Banana Peel Ruiselede (26-09-2022) report: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info club: Panana Peel © Rootsville 2022

Na een kalme week op muzikaalgebied, kon ik mij terug opmaken voor een bezoekje aan de Banana Peel. Normaal zou vandaag Sacramud op het programma gestaan hebben, doch deze hebben blijkbaar hun tournée afgelast en moest Guy op zoek naar gepaste vervangers. Deze vond hij met The Goldwasser/Rannenberg/ Wade Trio.

Franck Goldwasser, ook gekend als Paris Slim, is geen onbekende voor Europese en Amerikaanse bluesfans. De man is geboren in Parijs en sinds 40 jaar inwoner van het zonnige Californië en staat niet alleen bekend om zijn eigen bands, maar ook als een veelgevraagde sideman met grootheden als Sonny Rhodes, Jimmy McCracklin, Rick Estrin, Charlie Musselwhite, Sunnyland Slim, James Harman en nog veel meer. Hij verzorgt de zang en gitaar.

Christian Rannenberg is één van de meest toonaangevende bluespianisten ter wereld en heeft met een hele resem aan blueslegendes gespeeld. Hij leerde de stiel van Blind John Davis, de populairste studiomuzikant van de jaren dertig, en werd ook begeleid door o.a. Sunnyland Slim, Henry Gray of Willie Mabon. Christian bracht een aantal jaren door in Chicago en in Californië.  De man is topklasse als men het heeft over blues– en boogie piano.

De derde kompaan is de Britse mondharmonicaspeler en zanger Roger C. Wade (Little Roger & The Houserockers / It Takes Two), die al 30 jaar zijn unieke spontaniteit, humor en podiumpresentatie naar podia in heel Europa brengt. Bij deze hebben de drie hun krachten gebundeld in dit project en dat wilde ik natuurlijk niet missen.

Aangenaam volgelopen de Banana Peel, maar het duurde wel een tijd voor die kwamen afgezakt. Het zeikweer zal daar wel voor iets tussen zitten en het trio was nu niet echt heel bekend bij de meeste aanwezigen kon ik hier en daar horen. Niet gekend is daarom niet onbemind en na het blazen van de laatste noot zou niemand nog de namen van deze drie muziekhelden nog vergeten.

In mei van dit jaar brachten de drie jongens een cd uit getiteld “Crazed And Dangerous” en daar zouden wij een stevige greep uit te horen krijgen. Roger Wade mocht het bal openen, en al onmiddellijk met een track uit de plaat getiteld ‘My Daily Wish’. Goede stem die Roger en de begeleiding van Rannenberg en Paris Slim gaven het geheel een zeer jazzy tintje. Al bij al een goede opwarmer. Het werd echter beter met ‘Weekend Woman’, waarna Goldwasser de rol overnam met verhalen over “graveyards”, ‘My Baby Got Hair’ (en redelijk lang blijkbaar althans volgens de tekst) en ‘Looking For Trouble’.  Het is meer dan duidelijk dat de man overweg kan met zijn gitaar. Geen geklooi met pedalen en effecten, nope, gewoon ingeplugd in een mini-versterkertje en gas geven, en meer hoeft dat niet te zijn.

Met ‘Traveled Shoes’ nam Rannenberg de zaak over, gevolgd door ‘Down In The Alley’ en liet hij zijn vingers vliegen over de 88’s met een stevige boogiewoogie, die meteen de eerste set afsloot. Na een korte pauze nam het trio terug plaats op het podium en lanceerden ‘Crazed And Dangerous’ de joint in, meteen de titeltrack van hun cd. Het werd gevolgd door ‘Sweet Little Grey Pigeon’ en ‘She’s Hip’. Drie songs onder de auspiciën van Goldwasser. Tussendoor ontpopte Wade zich tot een rasechte entertainer met zijn typische Britse humor. Mocht de man stoppen met muziek staat hem zeker een fijne carrière te maken als stand-up comedian. Maar voorlopig is dat nog niet het geval want Roger weet een fijn stukje harmonica aan de man te brengen.

Met ‘Mother Earth’, knappe song van de hand van Memphis Slim, mocht Rannenberg terug zijn ding doen en dat werd gevolgd door ‘Your Mind Is On Vacation’ van Mose Allison. Hij liet hierop een pittige boogie los waarbij je bijna zijn vingers op de toetsen niet kon volgen.

Ondertussen naderden wij het einde van dit, toch alweer, fijn concert en dat onder de deskundige leiding van Roger die trachtte een “sing along” op poten te zetten met een “drinking song” over bier, wijn en gin. Dat het nog niet gedaan was, wist het drietal blijkbaar, want ze bleven in de buurt van het podium, terwijl  “De Jean” zijne parler kwam doen. Waarna ze er nog eentje op de aanwezigen loslieten met ‘Seems Like You Just Don’t Care’.

Alweer niets op aan te merken aan dit optreden. Professioneel en muzikaal op niveau en iedereen had alweer genoten. Volgende afspraak in de Banana Peel is op 03 oktober met de komst van “ANOTHER WEDNESDAY IN HARLEM FEAT. RONI BEN HUR” .

Marcel